علی مجیر
مرد.
او
بی کس و کار
بود
ثواب دارد
هزینه
سنگ قبرش
را
شما بپردازید
↓
- شهریور ۱۳۹۳ (۲)
- مرداد ۱۳۹۳ (۲)
- تیر ۱۳۹۳ (۲)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- بهمن ۱۳۹۲ (۶)
- دی ۱۳۹۲ (۱)
-
۹۳/۰۶/۱۵علی مجیر
-
۹۳/۰۶/۰۵محتسب
-
۹۳/۰۵/۰۷دلانه
-
۹۳/۰۵/۰۵چند دقیقه زندگی
-
۹۳/۰۴/۳۰معتکف
-
۹۳/۰۴/۱۲خداباران
-
۹۳/۰۳/۱۲آویزون
-
۹۳/۰۲/۲۵کمی اونورتر
-
۹۳/۰۲/۱۱حسنا
-
۹۳/۰۱/۱۶پلک شیشه ای
دلانه
+خیلی از وبلاگ های خوب رو دیدم که بعد از حقیقی شدن مجازی هایش نابود شدند! یکیش که خیلی دوست داشتنی بود و فوق العاده و برمی گرده به سال های دور ، قلمی که اگه بود الان واسه خودش یلی شده بود ، سر همین بچه بازی ها از دست رفت!
منم تو فکر رفتنم ... فاتحه ای بخوانید از صمیم دل
یاد نمیره حرص خوردنشون رو سر حمایت از رفیق! حتمن خودشون یادشونه! معلم بود و این خیلی خوب ، زود پیر میشن اما لذت بخش یاد دادن شدید، بلاگشونم خوب بود هر چند این اواخر نه اوشون می یومد سمت من نه من سمت اوشون هر چی بود خوب یا بد گذشت ! یه قولی هم داده بودن برای مجلس ختم یه عزیز که حتمن یادشون رفته ولی من که یادم نرفته ! اشکالم از من نیست از حافظه ام براش دعا کنید
چند دقیقه زندگی
وقتی چند دقیقه زندگی رو می بینم یاد یه چتر هفت رنگ میفتم که تو یه عکس پاییزی داره هوا می خوره شایدم بارون! او هم رفت به قول خودش نتونست از دست ویروس شخصی اش بر بیاد! رک بود مثل زندگی!
می تونم بگم با این وضع تورم و گرونی ، کشت و کشتار جهانی ، تعداد بالای مرگ و میر ، کمبود زاد و ولد تنها سوالی که باید ازشون بپرسم اینه که واقعن چه وقت مردن بود ؟ الفاتحه
معتکف
او کشته ی جو شد! هر چند خودش دوست داشت قبرش زیر سایه باشد اما به جهت جوگیر شدن بیش از حد او را در قطعه ی جوزدگان ردیف کم تجربه گان "همراه با کمی چاشنی لهجه ی اصفهانی بخوانید بِ چِ گان " شماره زیر شونزده سال خواباندیم!
او از کسانی بود که بلاگی شد ولی بلاگی نماند! با اینکه از نرینگان بود آما مبتلا به سرطان احساسات بود از نوع شدید بدخیمش!!! بسیار احساس وظیفه می کرد و کنجکاوی ، در مورد بیماری اش دقیق نمی دانم اما می دانم ویروس کنجکاوی وقتی با باکتریِ حل مشکلات مجازی ها که همراه شود ناجور کشنده است شدیدتر! روحش شاد یادش گرامی ...
می گویند فاتحه خواندید مرده زنده شد تعجب نکنید فاتحه بخوانید شاید مرده زنده شد مثل همه ی مردگان و مردگانه سابق بر این!
در نوشتن این متن ما را هم جو گرفت و یادمان رفت که بگوییم میّت مورد نظر کوله بار می باشد. کوله بار چ باری برداشت و رفت خدا می داند!
مدیریت قبرستان برای آنکه دل او نشکد مرحمت نموده تخمی بالای سرش کاشته شاید بعد از هوارتا سال بعد به وصیت او هم عمل شده قبرش زیر سایه ی درختی ، درختچه ای قرار بگیرد! لکن لازم به ذکر است مدیریت محترم رویش درخت را بعد از هوارتا سال بعد تضمین می کند ولی بقای قبر و مقبور را نه !
30/4/93
خداباران
مطب های ریزه میزه با چاشنی یه عکس کوچیک ، اینقد با ظرافت و دقت انتخاب می شد که خستگی ات رو در می کرد بعد از نشستن های طولانی پای pc!
تک بیت هایی ناز و ناب ، که بعضی اوقات بی اغراق ساعت ها تو رو به خواب فکر فرو می برد ، یا از شدت بهجتی که حاصل می شد خمار و سرخوش می کرد
نه پای کار کامنت بود و نه نبود شاید به همین دلیلم بود که، نه بود و نه نبود! از وقتی که من شناختم خداباران رو که کم هم نبود یه بار قالب عوض کرد که اونم بس بهش نقد شد به خاطر فونتش و حالت تار نوشته هاش مدت زیادی دووم نیاورد و برگشت به همون حالت سابق. که در عین سادگی رنگ خاص زمینه اش به یاد می مونه
خداباران رفت با بارانی از الفاظ در یک خداحافظی طوفانی ولی آرام. رحمت خدا بر او باد در این ماه ضیافت ، به گمانم خدا او را به خاطر ایجاد حال ناخوشی در دل مومنان در این ماه خوشمزه مؤاخذه کند شدید !!! به دلیل عدم انتخاب یک زمان مناسب برای مردن خواندن فاتحه برای او واجب است با أکد مؤکدات.
نهم تیر 1393
آویزون
خدا همه ی رفتگان شما رو بیامرزه مرحومه حالش خوب بودا نمی دونم چی شد یهو حرف از رفتن زد و به همین راحتی رفت! آویزون خدا رحمتش کنه اسمش یه جوری آویزون ذهن میشه که اگه نخوای هم همین جور آویزون می مونه!
شدیدن درگیر این شده بود که آیا چگونه می توان؟ در این فضای مجازی آیا؟ زندگی کرد که بندگی زیر
؟
دقیقن اینجا نرود!
از من بپرسی می گم مرحومه نمی دونست غصه ی زیاد و سوالات شبه فلسفی آدم رو می کشه در حد شدت. به هر حال کمی آرامش و کما لازم است برای خسته ذهنی که درگیر گیر است. " این بخش از متن به جهت نقدی بود که می داند "
+ تشییع جنازه مورخ 1393/3/12
کمی اونورتر
کمی اونورتر خیلی اونور تر بود هم از لحاظ زمانی هم از لحاظ مکانی ... مطالبش همیشه خدا انگلیسی بود با ترجمه فارسی شعرُ مطالب ادبی و عشقولانه
جز معدود وبلاگ هایی هستش که یادم اولین بار از کجا پیداش کردم چون اون جایی که کامنت گذاشته بود برام دارای یه نمیچه خاطراتی بود ، حتی روز اول یادمه گوشه ی سمت راست وبلاگش "blogfa ای بودن" یه و إن یکاد گذاشته بود با یه قفسه کتاب به عنوان لوگو و دیگر هیچ ! همونجا بود بهش گفتم چش نخوری و این شد که شد تا به امروز
چرا رفتش رو نمی دونم و حتی نمی دونم به معلم زبان انگلیسیش گفت که می خواد وبلاگش رو ببنده یا نه! امیدوارم به خاطر این کار از دستش عصبانی نشه
برای کمی اونورتر حرف زیاده واسه زدن ولی هر وقت یه کم رفتیم اونورتر که غریبه ها نتونستن صدامون رو بشنون بهتون میگم حتمن حتمن! اونقدی می دونم که در حال خوندن قرآن حدودن صفحه ی چهل ، چهل و دو باید باش و دعای عهدم سر صبح می خونه چون تو طرح قرار طلایی صبح شرکت کرده و حتمن یه رمان جدیدم داره می خونه دیگه برای کمی اونورتر هم صمیمانه دعا می کنیم و هم به صورت دسته جمعی با یه ریتم نه تند نه یواش ، نه بلند نه آهسته فاتحه می خوانیم
+سنگ نوشت :1393/2/25
تا تولدی دوباره
راحت بخواب
حسنا
وقتی نمی دونم حسنا دقیقن کی فوت شده دیگه نوشتن چه فایده ای داره! من الان حالت اون فامیلی رو دارم که در زمان قهر بودن فامیلش فوت می کنه و با یه خاطره ی بد فقط سر قبرش میرسه " خدا برای هیچ کس نیاره این شکلیش رو "
حسنا حساس بود ، خیلی هم جوشی بود خیلی هم یه دنده و خودسر، در عین حال مهربون من که نفهمیدم این تک جمله هایی که می نوشت رو خودش می نوشت یا از جایی بر می داشت بس که بعضی اوقات من رودربایستی می کنم با خودم می گفتم اگه بپرسم بر می گرده میگه تو بعد این همه مدت نفهمیدی خودم می نویسم یا ... به هر حال در هر دو صورتش قشنگ بود یا قلم خودش یا سلیقه اش برای انتخاب.
اسم بلاگش یارب تنهام بود امیدوارم دلیل فوت شدنش از تنهایی در اومدنش بوده باش نه تنهاترشدنش. خدا از سر تقصیرات همه بگذره فاتحه ای برای برای پاک شدن قلوب همه ی مان قرائت کنید باشد که شاید همین کم پذیرفته شود به درگاهش آمِ ن.
پلک شیشه ای
از من بپرسید می گم خیلی پیش تر از این ها رفتنی بود، باز خوب تونست با این ویروس رفتن مبارزه کنه ، از احوالتش پیدا بود شیمی درمانی کرده "خیلی از این یه قلم بدم میاد واقعن تو بین داروها و درمان ها افتضاحه ناجور "
با همه ی سختی هایی که کشید بالاخره اجل بهش فرصت نداد و این عنقریبة به فارغ التحصیلی پر کشید و به دیار با قی شتافت. من دقیقن نمی دونم این قی کجاست شاید همون جایی باشه که ارواح شیشه ای رو بازیافت می کنن تا دوباره به چرخه ی طبعیت برگردن که خدای نکرده تو پای این و اون نرن.
موصوف خطوط بالا پلک شیشه ای از دغدغه های روزانه ی خودش با دوروبری هاش می نوشت که با وجود اون ها براش خیلی سخت بود دیدن غروب خورشید. همین آخری ها هم تو حرف های راحت خیلی راحت منبع اون baby های نیناز رو جهت کمک و هدایت علاقه مندان به ساحت استفاده از عکس baby در بلاگ قرار داد. دشمن نداشت ولی مردم آزار بسیار بدین جهت ترجیح میداد او را با صیغه ی جمع غایب مورد خطاب قرار دهند. بارزترین خصیصه ی مرحومه در بلاگ های دیگران کامنت های طولانی بود که کم کم کم شد و محو. ایشون فاتحه لازم نیست بس که مردم رو سمعی و بصری برد زیارت حرم اهل بیت علیهم السلام واسه خودت بخون.
+خواندن مجدد این متن در سن 70 سالگی
به شرط حیات توصیه می شود.
تاریخ کما : 15/1/1393
ریحانه النبی
ریحانه النبی دوتا نویسنده داشت سعیده و فاطمه. سعیده رو اول نوشتم چون اول اون اومده بود تو بلاگم و اینکه تعداد مطالبشم بیشتر از فاطمه بود. دارم اینا رو می نویسم چون از کلمه ی close خوشم نمیاد! خودشون که گفتن بر می گردیم این میشه it is error now : coming soon
به جهت همین اشتباه ساده هم میشه مجلس ختم گرفت براشون، در ضمن این حالت کما رو هم خیلی دوست ندارم برا وا شدن دل خودمون هم که شده از ال نینو که مشتاق و پی گیر این مجلس بود دعوت می کنم تا پشت تریبون بیاد و با تلاوت آیاتی چند از واگویه مستمعان را به فیض برساند!
اون جشن تولد و قبولی دانشگاه رو یادم نمیره هیچ وقت ، چون یه شعرم گفتم همونجا بس که با احساس نوشته شده بود ، مطلب های زیادی درباره امام زمان عج داشتن و شعرهای قشنگ و خاطراتی که از دل روزها یا شب ها سزاوار نوشتن بودن
فاطمه از این قبرستون بدش میاد و یادم میاد یه بار گفتن این ها عجب آدم هایی هستن که میذارن و میرن! اصلن به فکر بقیه نیستن و سعیده دوست داشت قبرستون رو ، به اندازه ی تعداد کامنت هایی که نوشته فاتِ حَه
+انتشار مجدد با تغییرات جزئی
به تاریخ 1393/2/23 مصادف با 13 رجب روز پدر
عطریار
الان از اون حرفی که بهش تو آخرین رد و بدل کردن های کامنتی زدم ناراحتم! ولی خب حقش بود باید به خودش میومد حالا نمی دونم این مرگ به اون ربطی داره یا نه ؟
به روز نمی شد انگار با خودش قهر کرده بود، انتخاب شعراش خوب بود در حد تیم ابومسلم خراسان. اون فونت نستعلیق عطریارش حتمن همیشه رو مخ خواهد بود ، تو یه عکس بزرگ ریز و نمکی اون گوشه سمت راست. حال می کنم بگم واسش فاتحه بخونید، واجب و مستحب و مباح و مکروهشم نمی دونم
علت مرگ!
به خبری که هم اکنون به دست من رسیده توجه فرمایید :
طبق اخبار واصله علت اصلی مرگ بلاگفایی ها، میهن بلاگی ها، پرشین بلاگی ها و انواع و اقسام دیگر وبلاگ ها شیوع ویروسی به نام بیان می باشد که بسیار هم خطرناک اعلام شده است. مدیران سایر وبلاگ ها به کاربران خود تذکر داده اند که به هیچ وجه کامنت هایی با پسوند blog.ir را تایید نکنند زیرا به محض اولین تایید بعد از چند ماه شما را از پا در خواهد آورد.
.
با مرگ خود از هر نوعش و با هر سبکی
ما را در غم خود خوشحال کنید
مدیریت قبرستان
خانم دودی
خانم دودی با کلی دود اومده بود تو حلال ها ، من تلاش کردم یه پنکه ای چیزی چه میدونم بالاخره فنی دقیقن اینجوری بخونید فَ نی نه فنّی! بله داشتم می گفتم با همین وسایل تکنولوژیکال جدید دود ایجاد شده از همین مظاهر مدرن رو برطرف کنم
خیلی هنرمند این اواخر چن تا اثر هنری خودشم رو کرده بود و البته یه جای دیگه ای هم می نوشت نه اینکه وبلاگی داشته باشه شاید راضی نباشه من بگم خلاصه خوشبختانه یا بدبختانه به جمع اموات پیوست این وبلاگ.
یه زمانی شنیده بودم تو بهشت زهرا هر ساعت فلان تعداد (نشان از زیاد بودن اموات) میارن قبر می کنن باورم نمی شد الان کم کم داره باورم میشه ملت همین جور می میرن و زنده میشن ...
یه هر حال به همه ی بازماندگان و کسایی که ایشون رو می شناختن تسلیت عرض و طول می نماییم .
+رهی هم رفت 2 تیر 93
هم او رهی بود خادمه.میهن بلاگ
خاتون
اگه که من نوکرتم حق دارم بگم سگ رقیـه تم این تیتر وبلاگ خاتون بود چن وقتی هست پیداش نیست تقریبن از محرم به این ور ، به خاطر اون تیتر بهش گیر داده بودن چن وقتی ورش داشت ولی انگار دلش طاقت نیاورد و دوباره نوشتش ، دقیقن 3 محرم یه مطلب واسه حضرت رقیه سلام الله علیها گذاشت و همون شب بود که من رفتم تو حس و این شعر رو گفتم:
ترسیم یک سر بی تن خیال نیست
از شامیان هر چه بگویی محال نیست
مهمترین خصیصه اش حداقل تو بلاگ من کامنت های پشت سر همی بود که میذاشت روحش شاد و یادش گرامی باد.
شاید زنده شود ولی حالا که مرده:(
چرک نویس های یک آدم
قطعه 92 ردیف پانزده شماره 6 را چالیدیم برای دفن چرک نویس های یک آدم، این اتفاق هم فقط به خاطر اصرار زیاد دل رحیم و وجدان بیدارمان به وقوع پیوست چون اصولن این قبرستان جایی برای زنادقه و کفارین حربی از نوع یک پسر مجرد نیست مخصوصن آن هایی که بی خود و بی جهت سلام و والسلام می گویند به هر حال گویی انگار! شیرینی این قبرستان به مذاق دوستان خوش آمده دوست دارند هر چه زودتر به جمع محرومین! بپیوندند. معین را آدمی لجوج و عصبانی یافتیم مخصوصن بعد از یه خاطره شخصی که لازم به گفتن نیست "یادش به خیر آن عکس کذایی" این مزاح بود!!! با جمعه نوشته هایش حال نمی کردم بالعکس دغدغه نوشته های اجتماعیش که برانگیخته شده از مشاهدات روزمره اش بود جذاب و خواندنی و پر حرارت بود مخصوصن آن جاهایی که به اوضاع و احوال مونثان جامعه گره می خورد! گاهی گره ها کور میشد اما تعداد بالای نظرات رسیده هر گره کوری را باز می کرد نخ سوزن نظرات الی!!! او شدیدن نیاز به خواندن فاتحه دارد ولی برایش نخوانید زیرا چون ممکن است به نحوه قرائت شما در خواندن فاتحه برای او به شما گیر دهد. از آخرین نوشته اش چنین برمی آید که قائل به تناسخ است و محارمش به زودی در کالبدی جدید او را خواهند یافت.
راه پر از تو می شود...
راه پر از تو می شود... کامنت هایش را به نام راه... می نوشت در تاریخ جمعه 27 دی 1392 فوت شد! او تاریخ مرگش را می دانست! از همه ی دوستانش خداحافظی کرد و رفت.راوی می گوید او متن هایش را خودش می نوشت، من او را شب زنده دار یافتم. از نوشتن توضیحات بیشتر به دلایل عمومی معذور می باشم ،باشد که با اصحاب قلم محشور شود،فاتحه برای ایشان واجب نیست بلکه مستحب موکد می باشد.
+سنگ قبر نوشت
چنین نوشته اند که هنوز کفن مرگ خشک نشده در نهایت شقاوت وبلاگ این عزیز از دست رفته را نبش قبر نمودند و آن را پر از اراجیف کرده با نام سابقش به خورد موتورهای جست و جو گر دانند. این عمل شنیع و ضد انسانی و ضد اخلاقی را به بازماندگان آن وبلاگ تسلیت عرض می نماییم.