عطریار

عطریار رو دوسش داشتم اون موقعی که من بلد نبودم قالب های بیان رو تغییر بدم یه قالب برام درست کرد نمی دونستم بلده خودش پیشنهاد داد البته یه بلاگ عمومی بود با فضای خاص. بعد از اون من تصمیم گرفتم قالب هام رو دستکاری کنم و یه چیزایی بهش اضافه یا کم کنم ، همین جور رفتم جلو و تو این راه همیشه همراه خوبی بود، متواضعانه کمک می کرد مرحوم.
الان از اون حرفی که بهش تو آخرین رد و بدل کردن های کامنتی زدم ناراحتم! ولی خب حقش بود باید به خودش میومد حالا نمی دونم این مرگ به اون ربطی داره یا نه ؟
به روز نمی شد انگار با خودش قهر کرده بود، انتخاب شعراش خوب بود در حد تیم ابومسلم خراسان. اون فونت نستعلیق عطریارش حتمن همیشه رو مخ خواهد بود ، تو یه عکس بزرگ ریز و نمکی اون گوشه سمت راست. حال می کنم بگم واسش فاتحه بخونید، واجب و مستحب و مباح و مکروهشم نمی دونم